Międzynarodowa Partia Komunistyczna Jednolita i nie­zmien­na treść tezy partyjnej

Komunistyczna Partia Włoch Leghorn, styczeń, 1921 r.

PROGRAM PARTII

       Międzynarodowa Partia Komunistyczna konstytuuje się na podstawie następujących zasad ustalonych w Leghorn w 1921 r. przy założeniu Komunistycznej Partii Włoch (sekcji Międzynarodówki Komunistycznej).
 

• 1. W obecnym społecznym reżimie kapitału konflikt między siłami produkcyjnymi i relacjami produkcji rozwija się w coraz prężniejszym tempie, dając początek antytetycznym interesom i walce klasowej między proletariatem a rządzącą burżuazją.
• 2. Relacje produkcji są dziś chronione przez władzę państwa burżuazyjnego: niezależnie od formy systemu reprezentatywnego i organizowania demokratycznych wyborów, państwo burżuazyjne pozostaje organem obrony interesów klasy kapitalistycznej.
• 3. Proletariat nie może ani rozbić, ani zmodyfikować wyzyskującego go systemu kapitalistycznych stosunków produkcji bez gwałtownego obalenia władzy burżuazyjnej.
• 4. Niezbędnym organem rewolucyjnej walki proletariatu jest partia klasowa. Partia Komunistyczna, zawierająca najbardziej zaawansowaną i zdecydowaną część proletariatu, jednoczy wysiłki mas pracujących i przekształca ich walkę za partykularne interesy grupowe i natychmiastowe korzyści w ogólną walkę o rewolucyjną emancypację proletariatu. Partia jest odpowiedzialna za propagowanie teorii rewolucyjnej wśród mas, za organizowanie materialnych środków działania oraz za prowadzenie klasy robotniczej przez przebieg jej walk poprzez zapewnienie ciągłości historycznej i międzynarodowej jedności ruchu.
• 5. Po obaleniu władzy kapitalistycznej proletariat musi całkowicie zniszczyć stary aparat państwowy, aby zorganizować się jako klasa dominująca i zainstalować swoją własną dyktaturę: to znaczy, że odmówi wszelkich praw klasie burżuazyjnej i jednostkom w jej obrębie tak długo, jak długo będą one społecznie żyły, i założy organy nowego reżimu wyłącznie na klasie produkującej. Partia Komunistyczna, której cecha programowa leży w tym zasadniczym osiągnięciu, wyłącznie i jedynie reprezentuje organizuje i kieruje dyktaturą proletariacką.
• 6. Tylko za pomocą siły państwo proletariackie będzie mogło systematycznie interweniować w gospodarkę społeczną i przyjąć te środki, dzięki którym kolektywne zarządzanie produkcją i dystrybucją zajmie miejsce ustroju kapitalistycznego.
• 7. To przekształcenie gospodarki, a w konsekwencji całego życia społecznego, stopniowo wyeliminuje konieczność istnienia Państwa politycznego, którego maszyneria stopniowo ustąpi miejsca racjonalnemu zarządzaniu ludzkimi działaniami.