Στις 19 και 20 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε νέα γενική απεργία στην Ελλάδα εναντίον της σκληρής πολιτικής λιτότητας που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η απεργία κηρύχθηκε από την ΓΣΕΕ, που καλύπτει τους εργάτες στον ιδιωτικό και στον κρατικό τομέα, και την ΑΔΕΔΥ, που καλύπτει τους δημοσίους υπαλλήλους.

Στόχος της απεργίας ήταν το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης στα πλαίσια της πολιτικής που επιβάλουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τη χορήγηση των δόσεων του δεύτερου δανείου, που υποτίθεται ότι θα σώσει το ελληνικό κράτος από τη χρεοκοπία. Αυτή τη φορά ο κύριος στόχος της κυβέρνησης είναι οι μαζικές απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, η περαιτέρω μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η μείωση των μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και η αντικατάσταση των κλαδικών συμβάσεων που προβλέπει η γενική συλλογική σύμβαση εργασίας με συμβάσεις ανά επιχείρηση.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έχει προσθέσει στην ήδη βαριά άμεση και έμμεση φορολογία τη μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 5.000 ευρώ και στην επιβολή υψηλού ετήσιου φόρου στην ιδιόκτητη κατοικία, η μη έγκαιρη καταβολή του οποίου θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση κατάργηση της ηλεκτροδότησης.

Πολλές δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στους δρόμους της Αθήνας και σε ολόκληρη τη χώρα. Οι διαδηλωτές στην πρωτεύουσα πρέπει να έφθασαν ή να ξεπέρασαν τις 150.000. Στο ίδιο διάστημα βρισκόταν σε εξέλιξη η απεργία διαρκείας των εργαζομένων στους δήμους, τους οποίους η κυβέρνηση, τελικά, επιστράτευσε, ενώ, ταυτόχρονα, έθεσε σε επιφυλακή τον στρατό για την αποκομιδή των απορριμμάτων.

Η κυβέρνηση κινητοποίησε χιλιάδες αστυνομικούς και οι συγκεντρώσεις στην πρωτεύουσα, για άλλη μια φορά, κατέληξαν στην επίθεση των ειδικών δυνάμεων που έδρασαν κατά των διαδηλωτών με εκτεταμένη χρήση τοξικών αερίων, η χρήση των οποίων απαγορεύεται με διεθνείς συμβάσεις κατά τη διάρκεια πολέμου. Τη δεύτερη μέρα η συνδικαλιστική οργάνωση του ΠΑΜΕ, το οποίο πρόσκειται στο «Κομμουνιστικό» Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), κατέλαβε τον δρόμο μπροστά από τη Βουλή και με εξοπλισμένες ομάδες περιφρούρησης εμπόδιζε τους απεργούς που είχαν συγκεντρωθεί μπροστά από την πλατεία Συντάγματος να διαδηλώσουν μπροστά από το Κοινοβούλιο. Ο στόχος του ΠΑΜΕ ήταν να διαφυλάξει την «τάξη» έξω από τη Βουλή, εμποδίζοντας το ενδεχόμενο εξοργισμένοι απεργοί να συγκρουστούν με την αστυνομία, προκειμένου να ψηφισθεί χωρίς πρόβλημα το νομοσχέδιο. Δεδομένου ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των απεργών και δεν μπορούν να τους ελέγξουν, μόνο οι οργανωμένες δυνάμεις του ΠΑΜΕ μπορούσαν να εγγυηθούν, μαζί με την αστυνομία, την «διαφύλαξη της τάξης» και την προστασία του Κοινοβουλίου, που κατά καιρούς έχει γίνει στόχος απεργών διαδηλωτών.

Ομάδες εκατοντάδων αναρχικών επιτέθηκαν στην περιφρούρηση του ΠΑΜΕ με στόχο να επιτεθούν στις αστυνομικές δυνάμεις που φυλάσσουν τη Βουλή. Αυτή είναι μια πάγια τακτική διαφόρων αναρχικών ομάδων, οι οποίες επιδιώκουν μια τυχοδιωκτική σύγκρουση με την αστυνομία, δίνοντας την ευκαιρία στην τελευταία να επιτίθεται με αγριότητα κατά των διαδηλωτών και να διαλύσει συγκεντρώσεις.

Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει μια άγρια σύγκρουση σταλινικών και αναρχικών. Όταν οι τελευταίοι έσπασαν τη γραμμή περιφρούρησης του ΠΑΜΕ, οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον τους και έσπασαν τη συγκέντρωση  σε δύο κομμάτια. Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης πέθανε ένας οικοδόμος, στέλεχος του ΠΑΜΕ. Η ηγεσία του ΚΚΕ έσπευσε να ανακοινώσει ότι δολοφονήθηκε από την επίθεση των αναρχικών, αλλά ο υπεύθυνος γιατρός του νοσοκομείου δήλωσε ότι ο θανών δεν είχε κανένα τραύμα και πέθανε από καρδιακή προσβολή που οφείλεται στα χημικά αέρια που έριξε η αστυνομία. Την εκδοχή του ΚΚΕ έσπευσε να την υιοθετήσει η δεξιά αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ βουλευτής του κόμματος της άκρας δεξιάς έδωσε συγχαρητήρια στο ΚΚΕ για την περιφρούρηση του Κοινοβουλίου. Λίγο πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έφυγαν από τον χώρο μπροστά από τη Βουλή και οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας διέλυσαν την απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος.

Η κατάσταση στην Ελλάδα, η οποία έχει αναδειχθεί στον πιο «αδύνατο κρίκο» της ευρωζώνης, είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Το ελληνικό κράτος έχει, στην πραγματικότητα, χρεοκοπήσει και τα δάνεια της «τρόικας» όχι μόνο δεν πρόκειται να βοηθήσουν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, η οποία βουλιάζει μέσα στην ύφεση, αλλά θα επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση, πυροδοτώντας με τα μέτρα λιτότητας τη μείωση της κατανάλωσης και τον αποπληθωρισμό. Αυτή τη στιγμή οι ηγέτες της ευρωζώνης συζητούν για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους για να αποφύγουν μια επίσημη κήρυξη χρεοκοπίας από την ελληνική κυβέρνηση. Το μέλημά τους είναι η διάσωση του καταρρακωμένου ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος από την έκθεσή του στα ελληνικά ομόλογα-σκουπίδια. Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης πυροδοτεί την πολιτική κρίση, εφόσον το κυβερνητικό κόμμα δεν διαθέτει πια κανένα σοβαρό κοινωνικό έρεισμα. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η καθεστωτική και κοινοβουλευτική Αριστερά ζητάει εκλογές, πράγμα που είναι το κλασσικό τέχνασμα του οπορτουνισμού για να αμβλύνει και να αποπροσανατολίσει τους ταξικούς αγώνες.

Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που θα πληρώσουν το μεγαλύτερο τίμημα της κρίσης είναι, όπως πάντα, οι εργάτες, στους οποίους η κυβέρνηση και η «τρόικα» είναι αποφασισμένοι να επιβάλλουν σκληρή λιτότητα, δραστική μείωση μισθών, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και μαζική ανεργία. Οι εργατικοί αγώνες που διεξάγονται τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει σωτηρία για την εργατική τάξη μέσα σε έναν καπιταλισμό που σαπίζει. Η αναγκαιότητα οργάνωσης ταξικών αγωνιστικών εργατικών συνδικάτων έξω και κόντρα στις αστικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και η οικοδόμηση ενός αυθεντικού επαναστατικού κόμματος της εργατικής πρωτοπορίας αναδεικνύονται σε ζητήματα πρώτης γραμμής για την πραγματοποίηση της εργατικής αντεπίθεσης και της ανατροπής του συστήματος, που είναι η μοναδική λύση απέναντι στην καπιταλιστική κρίση.

Προλετάριοι, συνδέστε τους αγώνες σας με το γνήσιο πρόγραμμα του επαναστατικού αριστερού κομμουνισμού. Οργανωθείτε στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κόμμα.
 

27 Οκτωβρίου 2011