Partito Comunista Internazionale


[ English - Italiano - Español - Portugues - Français - Türkçeעברית - Srpskohrvatski ]

 


Israel-Palestine - [Pdf]
A War on Behalf of Bourgeois States
A National Oppression
Only One Class and Revolutionary Solution

May 15, 2021

The violence of bourgeois war is unfolding once again in Palestine, and is creating suffering and grief. The Israeli bourgeoisie sees a new crackdown based on national oppression and ethnic segregation as a means to quell the effects of the economic crisis.

Evictions of Palestinian homes in the Sheikh Jarrah neighborhood of East Jerusalem lit the fuse. The Israeli state legally justified the evictions as the recovery of property titles dating back to the long dead Ottoman Empire. The plan is to tear down those houses to construct new buildings for Jews. This project has the objective of strengthening the ethnic segregation of Palestinians and promoting Israeli nationalism.

In Jerusalem, tensions have grown in recent weeks. There have been protests by Palestinians opposing ethnic cleansing by the Israeli State, as well as demonstrations by the Jewish extreme right through the Old City, shouting "death to Arabs".

Police provocations on the Esplanade of the Mosques/Temple Mount in Jerusalem corresponded with the final days of the holy month of Ramadan. These were followed by Palestinian riots, which soon extended to the whole West Bank and, in a largely unprecedented development, to Israeli cities where Arab citizens of Israel have been living among Jews since 1948.

For centuries, a ruse has been used by dying regimes to shore up decay in the face of social discontent. For its effectiveness, the ruling classes endorse the pogrom.

Groups from both ethnic communities carried out raids of the neighborhoods inhabited by the other, set fire to religious buildings, looted businesses, and even beat up individuals. These are the expected fruits of the nationalist policy pursued both by the government of Israeli capital and by the neighboring states, and also by all the imperialist powers. This is the crescendo of all their incessant provocations.

Hamas, the bourgeois party that dresses up in religious extremism, has dominated the Gaza Strip for 15 years and, for its part, controls the political movement of the dispossessed Palestinians in order to orient them towards nationalism and to gain influence in the West Bank against its rival Fatah.

The launching of thousands of rockets against Israeli cities from Gaza, which has been subjected to an Israeli siege for many years, have caused deaths and injuries among the Jewish civilian population and killed two Arabs. Israeli reacted predictably, starting the raids on against Gaza which caused so many casualties among the civilian population, this time Palestinian. In the meantime, Israeli troops claimed many victims among those in the West Bank who demonstrated against the worsening of the occupation regime, while in Jerusalem there were also protests by the Palestinian community, intolerant of the apartheid regime imposed by the State of Israel and rebelling against the hateful national and class oppression to which it is subjected.

But the war between the State of Israel and Hamas, while "asymmetrical", is a war between bourgeois states, fighting as proxies of larger states and imperialist world powers.

The rockets fired on Israeli cities are also part of this war. How did Hamas obtain these weapons, since everything that enters the Gaza Strip is subject to the strict control of the Israeli authorities?

Palestinian proletarians would be wrong to trust an "anti-colonial" national war of liberation. They could never win because the large world powers would prevent it, but also because the Palestinian bourgeoisie will never be willing to dissolve its coupling with the Israeli one. That impossible national war has already failed decades ago, with betrayal by all the other Arab bourgeoisies, who are inextricably tied to imperialism.

This is not an anti-colonial struggle. Israel is not the continuator of the colonial domination that manifested itself in Palestine at the time of the British mandate. Israel is a country in the imperialist chain where capital and world finance dominate.

Today capitalist domination inside the State of Israel, as well as the occupied territories, is based on effective collaboration between the Israeli bourgeoisie and its Palestinian younger sister. The Palestinian side is weaker, and therefore more servile towards the former, but no less greedy, cynical and ruthless. These united bourgeoisies support each other and, through the bourgeois war, like the two jaws of a vice, tighten their grip on the proletarian class, both Jewish and Arab.

The maintenance and escalation of this bourgeois war, in which almost exclusively proletarians die, serves to throw both the Israeli workers and their Palestinian comrades into the arms of their respective bourgeoisies.

As the economic crisis advances, attacking the living conditions of all proletarians, economic attacks will take the form of diminishing wages and increasing precariousness. The Israeli ruling class offers Jewish workers the meager consolation of a fictitious unity of the nation. It will demand to be paid for at an ever increasing price of misery and blood

We internationalist communists know how difficult it is for the proletariat to return to the path of class struggle. When the bourgeoisie is at war, counter-revolution manifests itself more strongly. But we also know that the bourgeoisie will not be able to preserve social peace between classes for long.

The road to the class struggle requires the camaraderie of the Israeli proletariat with the Palestinian proletariat. The workers of both these sections of the world working class will then break all solidarity with the bourgeoisie.

To the Jewish proletarians we give the mandate to sabotage the infamous national oppression that the bourgeoisie of Israel imposes on the Palestinians. To the Palestinian proletarians, to break with the nationalist leadership that drags them to the slaughterhouse of bourgeois armed conflict and then consigns the survivors to the market of wage slavery, a labor force to be sold out.

Our call to the Palestinian and Israeli proletarians is for class unity, for the overthrow of every national bourgeoisie and the establishment of a dictatorship of the proletariat. The perspective must be of proletarian revolution throughout the entire region and the world, overcoming all national boundaries for a future humanity liberated from capitalism and its infamous national homelands.

Only the proletariat can break the infernal chain of wars, as well as the no less infamous bourgeois "peace". Only the proletariat can put an end today to the national oppression of the Palestinians and of all the oppressed peoples. Only the proletariat can put an end to racism, an evil of capitalism of every climate. Only the international proletariat, organized in its class unions and directed by its party, can support the struggle of its comrades in Palestine, sabotaging the bourgeois war and resuming the path of the class war for the world revolution, which alone can put an end to the miseries of the present.

 

 

 

  


Israele-Palestina
Una guerra per conto di Stati borghesi
Una oppressione nazionale
Una sola soluzione di classe e rivoluzionaria


15 maggio 2021

La violenza della guerra borghese si sta dispiegando ancora una volta in Palestina, seminando sofferenze e lutti. Un nuovo giro di vite nel regime di oppressione nazionale e di segregazione etnica dei palestinesi viene visto dalla borghesia israeliana come il mezzo per sopire gli effetti della crisi economica.

Ad accendere la miccia gli sgomberi delle case abitate da famiglie palestinesi nel quartiere di Sheikh Jarrah a Gerusalemme Est, giustificati legalmente tramite il truffaldino recupero di titoli di proprietà risalenti all’Impero Ottomano, defunto da oltre un secolo. Il progetto è abbattere quelle case per costruire nuovi edifici destinati ad ebrei. Tale progetto risponde all’obiettivo di rafforzare il regime di segregazione etnica dei palestinesi e a esaltazione del nazionalismo israeliano.

Nelle scorse settimane un forte clima di tensione è cresciuto fra le vie di Gerusalemme. Da una parte si sono viste le proteste dei residenti palestinesi per opporsi alla pulizia etnica dello Stato israeliano, dall’altra le manifestazioni dell’estrema destra ebraica entrata nella città vecchia al grido di “morte agli arabi”.

Alle provocazioni poliziesche sulla Spianata delle moschee a Gerusalemme, in coincidenza con gli ultimi giorni del mese di Ramadan, sacro per i musulmani, sono seguiti tumulti della popolazione palestinese, presto estesi a tutta la Cisgiordania e, cosa in gran parte inedita, alle città di Israele in cui la componente palestinese-israeliana vive accanto a quella ebraica dal 1948.

Si è qui manifestato un fenomeno perverso, da secoli utilizzato dai regimi sociali morenti come sfogo e diversione del malcontento sociale, il più collaudato storicamente, sotto tutti i meridiani e paralleli, per garantire la conservazione sociale e per questo il più apprezzato dalle classi dominanti: il pogrom.

Elementi delle due componenti etniche hanno effettuato raid nei quartieri abitati dall’altra, incendiati edifici religiosi, saccheggiati esercizi commerciali, arrivando al pestaggio di singoli individui. Questi i frutti attesi della politica nazionalista perseguita tanto dal governo del capitale israeliano, quanto dagli Stati vicini, quanto da quelli di tutti gli imperialismi mondiali, in un crescendo di incessanti provocazioni.

Hamas, il partito borghese che si veste di estremismo religioso, che domina incontrastato nella Striscia di Gaza da 15 anni, da parte sua controlla il moto dei diseredati palestinesi per orientarli verso il nazionalismo e per conquistare influenza in Cisgiordania sulla rivale Fatah.

I lanci di migliaia di razzi sulle città israeliane partiti da Gaza, sottoposta da molti anni ad assedio da parte di Israele, hanno provocato morti e feriti fra la popolazione civile ebraica e ucciso due arabi. Pronta la scontata reazione di Israele, che ha dato avvio ai raid su Gaza provocando molte vittime, anch’esse fra la popolazione civile, questa volta palestinese. Frattanto le truppe israeliane mietevano numerose vittime fra quanti in Cisgiordania manifestavano contro l’inasprirsi del regime di occupazione, mentre anche a Gerusalemme si susseguono le proteste della comunità palestinese, insofferente del regime di apartheid imposto dallo Stato d’Israele e ribelle al regime di odiosa oppressione nazionale e di classe cui è sottoposta.

Ma quella fra lo Stato d’Israele e Hamas, benché “asimmetrica”, è una guerra fra Stati borghesi, che si combattono in procura di altri Stati più grandi e delle potenze imperiali mondiali.

Fanno parte di questa guerra anche i razzi lanciati sulle città israeliane. Come ha fatto Hamas a procurarsi queste armi, visto che tutto quello che entra nella Striscia è sottoposto al rigido controllo delle autorità israeliane?

Sbaglierebbero i proletari palestinesi a confonderla e a confidare in una guerra nazionale “anticoloniale”, di liberazione, che non potrebbero mai vincere perché le grandi potenze mondiali lo impedirebbero, ma anche perché la stessa borghesia palestinese non sarà mai disposta a sciogliere il suo abbraccio mortale con quella israeliana. Quella impossibile guerra nazionale è già fallita decenni or sono per il tradimento di tutte le borghesie arabe, legate a doppio filo con l’imperialismo.

Non di lotta anticoloniale si tratta. Israele non è il continuatore della dominazione coloniale che si manifestò in Palestina ai tempi del mandato britannico. Israele è un paese della catena imperialista in cui domina il capitale e la finanza mondiale.

Oggi la dominazione capitalistica all’interno dello Stato di Israele e nei territori occupati si regge sulla fattiva collaborazione fra la borghesia israeliana e la sua sorella minore palestinese, più debole e dunque assai servile nei confronti della prima, ma non per questo meno avida, cinica e spietata. Queste borghesie unite si sostengono a vicenda e, attraverso la guerra borghese, come le due ganasce di una morsa, stringono la loro presa sulla classe proletaria sia ebraica sia palestinese.

Il mantenersi e l’inasprirsi di questa guerra borghese, in cui a morire sono quasi esclusivamente i proletari, è utile a gettare nelle braccia delle rispettive borghesie sia i lavoratori di Israele sia i loro fratelli di classe palestinesi.

All’avanzare della crisi economica, con l’attacco alle condizioni di vita dei proletari, che si farà sentire sempre di più sui salari e sulla crescente precarietà, la classe dominante israeliana offre ai lavoratori ebrei la magra consolazione di una fittizia unità di Patria che esigerà di essere pagata a un sempre più caro prezzo di miseria e di sangue.

Noi comunisti internazionalisti sappiamo quanto sia difficile per il proletariato tornare sulla strada della lotta di classe questo, quando, nella guerra borghese la controrivoluzione si manifesta ancora più forte. Ma sappiamo anche che la borghesia non potrà conservare a lungo la pace sociale fra le classi.

La strada alla lotta di classe richiede l’affratellamento del proletariato israeliano con quello palestinese. I lavoratori di entrambi questi reparti della classe operaia mondiale romperanno allora ogni solidarietà con la propria borghesia.

Ai proletari ebrei diamo la consegna di sabotare l’infame oppressione nazionale che la borghesia di Israele impone ai palestinesi. Ai proletari palestinesi di rompere con la loro direzione nazionalista che li trascina al macello del conflitto armato borghese per poi consegnare i superstiti al mercato della schiavitù salariata, forza lavoro da svendere sotto costo.

La nostra consegna ai proletari palestinesi e israeliani è la loro unità di classe, per il ribaltamento delle rispettive borghesie nazionali, l’instaurazione della dittatura del proletariato, nella prospettiva della rivoluzione proletaria in tutta la regione e in tutto il mondo, e del superamento di ogni confine nazionale nella futura umanità liberata dal capitalismo e dalle sue patrie infami.

Soltanto il proletariato può spezzare la catena infernale delle guerre e delle non meno infami “paci” borghesi. Il proletariato soltanto può porre fine oggi all’oppressione nazionale dei palestinesi e di tutti i popoli oppressi. Soltanto il proletariato può porre fine al razzismo, male quest’ultimo del capitalismo di ogni clima. Soltanto il proletariato internazionale, organizzato nei suoi sindacati di classe e diretto dal suo partito, può sostenere la lotta dei suoi fratelli di classe di Palestina, sabotando la guerra borghese e riprendendo insieme con loro il cammino della guerra di classe per la rivoluzione mondiale, che sola potrà porre fine alle miserie del presente.

 

 

 

  


Israel-Palestina
Una guerra en nombre de los Estados burgueses
Una opresión nacional
Una única solución de clase y revolucionaria


15 de mayo de 2021

La violencia de la guerra burguesa se está desplegando una vez más en Palestina, sembrando sufrimiento y luto. Una nueva vuelta de tuerca en el régimen de opresión nacional y de segregación étnica de los palestinos es visto por la burguesía israelí como el medio para sofocar los efectos de la crisis económica.

Encendieron la mecha los desalojos de viviendas habitadas por familias palestinas en el barrio de Sheikh Jarrah en Jerusalén Oriental, justificados legalmente mediante la recuperación fraudulenta de títulos de propiedad que datan del Imperio Otomano, que lleva muerto más de un siglo. El proyecto es derribar esas casas para construir nuevos edificios para judíos. Tal proyecto responde al objetivo de reforzar el régimen de segregación étnica de los palestinos y la exaltación del nacionalismo israelí.

En las últimas semanas ha crecido un fuerte clima de tensión en las calles de Jerusalén. Por un lado hubo protestas de los residentes palestinos para oponerse a la limpieza étnica del Estado israelí, por otro lado las manifestaciones de la extrema derecha judía entraron a la ciudad vieja al grito de “muerte a los árabes”.

A las provocaciones policiales en la Explanada de las mezquitas de Jerusalén, coincidiendo con los últimos días del mes de Ramadán, sagrado para los musulmanes, siguieron por disturbios de la población palestina, que pronto se extendieron a toda Cisjordania y, cosa en gran parte inédita, a las ciudades de Israel en las que el componente palestino-israelí ha convivido con el judío desde 1948.

Aquí se ha manifestado un fenómeno perverso, utilizado durante siglos por regímenes sociales moribundos como válvula de escape y distracción del descontento social, el más probado históricamente, bajo todos los meridianos y paralelos, para garantizar la conservación social y por ello el más apreciado por las clases dominantes: el pogromo.

Elementos de los dos componentes étnicos llevaron a cabo redadas en los barrios habitados por el otro, incendiaron edificios religiosos, saquearon comercios, llegando a aplicar palizas a individuos. Estos son los frutos esperados de la política nacionalista seguida tanto por el gobierno de la capital israelí, como por los Estados vecinos, como por los de todos los imperialismos mundiales, en un crecimiento de incesantes provocaciones.

Hamas, el partido burgués que se viste de extremismo religioso, que ha dominado indiscutiblemente la Franja de Gaza durante 15 años, por su parte controla el movimiento de los palestinos desposeídos para orientarlos hacia el nacionalismo y para ganar influencia en Cisjordania sobre su rival Fatah.

Miles de cohetes disparados contra ciudades israelíes desde Gaza, que había estado sitiada por Israel durante muchos años, causaron muertos y heridos entre la población civil judía y mataron a dos árabes. La obvia reacción de Israel fue inmediata, iniciando las redadas en Gaza, provocando muchas víctimas, también entre la población civil, esta vez palestina. Mientras tanto, las tropas israelíes se cobran numerosas víctimas entre los que en Cisjordania se manifestaron contra la exacerbación del régimen de ocupación, mientras que también en Jerusalén continúan las protestas de la comunidad palestina, intolerantes al régimen de apartheid impuesto por el Estado de Israel y rebeldes ante el régimen de odiosa opresión nacional y de clase a la que está sometido.

Pero entre el Estado de Israel y Hamas, aunque “asimétrica”, hay una guerra entre Estados burgueses, que se libra en representación de otros Estados más grandes y potencias imperiales mundiales.

Los cohetes disparados contra ciudades israelíes también son parte de esta guerra. ¿Cómo consiguió Hamás estas armas, dado que todo lo que entra en la Franja está bajo el estricto control de las autoridades israelíes?

Estarían equivocados los proletarios palestinos al confundirla y confiar en una guerra nacional “anticolonial”, de liberación, que nunca podrían ganar porque las grandes potencias mundiales lo impedirían, pero también porque la propia burguesía palestina nunca estará dispuesta a disolver su abrazo mortal con la israelí. Esa imposible guerra nacional ya fracasó hace décadas por la traición de todas las burguesías árabes, estrechamente ligadas al imperialismo.

No se trata de una lucha anticolonial. Israel no es la continuadora de la dominación colonial que se manifestó en Palestina en los tiempos del mandato británico. Israel es un país de la cadena imperialista donde dominan el capital y las finanzas mundiales.

Hoy la dominación capitalista dentro del Estado de Israel y en los territorios ocupados se basa en la colaboración efectiva entre la burguesía israelí y su hermana menor palestina, más débil y por tanto muy servil con la primera, pero no menos codiciosa, cínica y despiadada. Estas burguesías unidas se apoyan mutuamente y, a través de la guerra burguesa, como las dos mordazas de una prensa, aprietan su control sobre la clase proletaria tanto judía como palestina.

El mantenimiento y agravamiento de esta guerra burguesa, en la que mueren casi exclusivamente los proletarios, es útil para arrojar tanto a los trabajadores de Israel como a sus hermanos de clase palestinos en los brazos de sus respectivas burguesías.

A medida que avanza la crisis económica, con el ataque a las condiciones de vida de los proletarios, que se hará sentir cada vez más en los salarios y en la creciente precariedad, la clase dominante israelí ofrece a los trabajadores judíos el escaso consuelo de una ficticia unidad de la Patria que exigirá que se le pague a un precio cada vez mayor de miseria y de sangre.

Los comunistas internacionalistas sabemos lo difícil que es para el proletariado volver a la senda de la lucha de clases en un momento como este, cuando, gracias a la guerra burguesa, la contrarrevolución se manifiesta aún con más fuerza. Pero también sabemos que la burguesía no podrá conservar por mucho tiempo la paz social entre las clases.

El camino hacia la lucha de clases requiere el hermanamiento del proletariado israelí con el palestino. Los trabajadores de estos dos sectores de la clase obrera mundial romperán entonces toda solidaridad con su propia burguesía.

A los proletarios judíos damos la consigna de sabotear la infame opresión nacional que la burguesía israelí impone a los palestinos. A los proletarios palestinos la de romper con su dirección nacionalista que los arrastra al matadero del conflicto armado burgués y luego entregar a los sobrevivientes al mercado de la esclavitud asalariada, fuerza de trabajo para vender a bajo costo.

Nuestra consigna a los proletarios palestinos e israelíes es su unidad de clase, para el derrocamiento de la respectiva burguesía nacional, la instauración de la dictadura del proletariado, en la perspectiva de la revolución proletaria en toda la región y en el mundo entero, y de la superación de todas las fronteras nacionales en la futura humanidad liberada del capitalismo y de sus patrias infames.

Sólo el proletariado puede romper la cadena infernal de las guerras y de las no menos infames “paces” burguesas. Solo el proletariado puede poner fin hoy a la opresión nacional de los palestinos y de todos los pueblos oprimidos. Sólo el proletariado puede poner fin al racismo, el último mal del capitalismo de cualquier clima. Sólo el proletariado internacional, organizado en sus sindicatos de clase y dirigido por su partido, puede apoyar la lucha de sus hermanos de clase en Palestina, saboteando la guerra burguesa y retomando junto a ellos el camino de la guerra de clases para la revolución mundial, que es la única que podrá poner fin a las miserias del presente.

 

 

 

I


Israel-Palestina
Guerra em nome de Estados burgueses
Opressão nacional
A única solução é a revolução da classe


15 de maio de 2021

A violência da guerra burguesa está de novo a desenrolar-se na Palestina, semeando sofrimento e tristeza. É óbvio burguesia israelita vê o regresso da repressão pesada por parte do regime de opressão nacional e segregação étnica dos palestinianos é vista como o meio mais adequado para atenuar os efeitos da crise económica.

O rastilho foi aceso pelo despejo de casas habitadas por famílias palestinianas no bairro Sheikh Jarrah em Jerusalém Oriental, legalmente justificado pela recuperação fraudulenta de títulos de propriedade que remontam ao Império Otomano, defunto há mais de um século. O plano é demolir essas casas para construir novos edifícios para os judeus. Este projeto responde ao objetivo de reforçar o regime de segregação étnica dos palestinianos e exaltar o nacionalismo israelita.

Nas últimas semanas, cresceu um forte clima de tensão nas ruas de Jerusalém. Por um lado, houve protestos de residentes palestinianos que se opõe à limpeza étnica do Estado israelita, por outro lado, as manifestações da extrema direita judaica entraram na Cidade Velha gritando "morte aos árabes".

As provocações policiais na Esplanada das Mesquitas em Jerusalém, coincidindo com os últimos dias do mês do Ramadão, sagrado para os muçulmanos, foram seguidas de motins da população palestiniana, e logo se estenderam a toda a Cisjordânia e, em grande parte sem precedentes, às cidades de Israel onde a componente palestino-israelita vive ao lado da componente judaica desde 1948.

Manifestou-se aqui um fenómeno perverso, um fenómeno que tem sido utilizado durante séculos por regimes sociais pútridos como uma saída e desvio do descontentamento social, o mais provado historicamente, sob todos os meridianos e paralelos, para assegurar a preservação social e por esta razão o mais apreciado pelas classes dirigentes: o pogrom.

Elementos das duas componentes étnicas realizaram rusgas nos bairros habitados pela outra, incendiaram edifícios religiosos, saquearam lojas, e até espancaram indivíduos. Estes são os frutos esperados da política nacionalista seguida tanto pelo governo da capital israelita como pelos Estados vizinhos, bem como pelos de todos os imperialismos mundiais, num crescendo de provocações incessantes.

A Hamas, um partido burguês que se disfarça com extremismo religioso, que domina a Faixa de Gaza há 15 anos sem contestação, por seu lado controla o movimento dos palestinianos despossuídos a fim de os orientar para o nacionalismo e de ganhar influência na Cisjordânia sobre a sua rival Fatah.

O lançamento de milhares de foguetes sobre cidades israelitas a partir de Gaza, que esteve sob o cerco israelita durante muitos anos, causou mortos e feridos entre a população civil judaica e matou dois árabes. Pronta a previsível reação de Israel, que iniciou os ataques a Gaza causando muitas vítimas, também entre a população civil, desta vez palestiniana. Entretanto, as tropas israelitas fizeram muitas vítimas entre os que na Cisjordânia se manifestavam contra o endurecimento do regime de ocupação, enquanto em Jerusalém também houve uma sucessão de protestos da comunidade palestiniana, intolerantes ao regime do apartheid imposto pelo Estado de Israel e rebeldes contra o regime de opressão nacional e de classe a que este está sujeito.

Mas a guerra entre o Estado de Israel e o Hamas, embora seja um conflito "assimétrico", é uma guerra entre Estados burgueses, lutando em representação de outros Estados maiores e potências imperialistas mundiais.

Os foguetes disparados contra as cidades israelitas também fazem parte desta guerra. Como é que o Hamas obteve estas armas, quando tudo o que entra na Tira está sujeito ao controlo rigoroso das autoridades israelitas?

Os proletários palestinianos estariam errados em confundi-la e em confiar numa guerra nacional "anti-colonial" de libertação, que nunca poderiam vencer, não só porque as grandes potências mundiais a impediriam, mas também porque a própria burguesia palestiniana nunca estará disposta a quebrar o seu abraço mortal com a israelita. Essa guerra nacional impossível já fracassou há décadas devido à traição de todas as burguesias árabes, que estão duplamente ligadas ao imperialismo.

Isto não é uma luta anti-colonial. Israel não é o continuador do domínio colonial que se manifestou na Palestina na altura do mandato britânico. Israel é um país da cadeia imperialista onde o capital e as finanças mundiais dominam.

Neste momento, a dominação capitalista no seio do Estado de Israel e nos Territórios Ocupados baseia-se na colaboração efetiva entre a burguesia israelita e a sua irmã mais nova palestiniana, mais fraca e, portanto, mais subserviente à primeira, mas não menos gananciosa, cínica e impiedosa. Estes burgueses unidos apoiam-se mutuamente e, através da guerra burguesa, como as duas mandíbulas dum vício, apertam o seu controlo tanto sobre as classes proletárias judaica como palestiniana.

A manutenção e a escalada desta guerra burguesa, na qual morrem quase exclusivamente proletários, serve para atirar tanto os trabalhadores de Israel como os seus irmãos de classe palestinianos para os braços das suas burguesias respetivas.

À medida que a crise económica avança, com o ataque às condições de vida do proletariado, que será cada vez mais sentido nos salários e na precariedade que cresce e cresce, a classe dominante israelita oferece aos trabalhadores judeus o pobre consolo de uma unidade falsa da pátria, unidade que exigirá ser paga com um preço de miséria e sangue cada vez mais caro.

Nós, comunistas internacionalistas, sabemos como é difícil para o proletariado regressar ao caminho da luta de classes numa altura como esta, quando, graças à guerra burguesa, a contra-revolução está-se a manifestar ainda mais fortemente. Mas também sabemos que a burguesia não será capaz de preservar a paz social entre as classes por muito tempo.

O caminho para a luta de classes exige a fusão do proletariado israelita com o proletariado palestiniano. Os trabalhadores de ambos os sectores da classe trabalhadora mundial quebrarão então toda a solidariedade com a sua própria burguesia.

Aos proletários judeus damos o mandato de sabotar a infame opressão nacional que a burguesia de Israel impõe aos palestinianos. Aos proletários palestinianos para romperem com a sua liderança nacionalista que os arrasta para o matadouro do conflito armado burguês e depois entrega os sobreviventes ao mercado da escravatura assalariada, uma força de trabalho para ser vendida ao preço de custo.

A nossa premisa aos proletários palestinianos e israelitas é a sua unidade de classe, para o derrube das suas respetivas burguesias nacionais, o estabelecimento da ditadura do proletariado, na perspetiva da revolução proletária em toda a região e no mundo, e a superação de todas as fronteiras nacionais na futura humanidade libertada do capitalismo e das suas infames pátrias.

Só o proletariado pode quebrar a cadeia infernal das guerras e a não menos infame "paz" burguesa. Só o proletariado pode hoje pôr fim à opressão nacional dos palestinianos e de todos os povos oprimidos. Só o proletariado pode pôr fim ao racismo, este último um mal do capitalismo em todos os climas. Só o proletariado internacional, organizado nos seus sindicatos de classe e liderado pelo seu partido, pode apoiar a luta dos seus irmãos de classe na Palestina, sabotando a guerra burguesa e retomando juntamente com eles o caminho da guerra de classes para a revolução mundial, a única coisa que pode pôr fim às misérias do presente.

 

 

 

 


Israël-Palestine - [Pdf]
Une guerre entre États bourgeois
Une oppression au sein des deux nations
Une solution révolutionnaire unique : la guerre de classes


15 mai 2021

La violence de la guerre bourgeoise s’abat une fois encore en Palestine, avec son lot de souffrances et de révoltes. La bourgeoisie israélienne effectue un nouveau tour de vis du régime d’oppression nationale avec la ségrégation ethnique des Palestiniens, et l’occupation de la Cisjordanie afin de détourner l’attention des effets de la crise économique en cours dans le pays.

Les expulsions de maisons habitées par des familles palestiniennes dans le quartier Sheikh Jarrah à Jérusalem Est, justifiées “légalement” par la récupération de titres de propriété remontant à l’ Empire Ottoman, défunt depuis plus d’un siècle, ont allumé la mèche. Le projet consiste à démolir ces maisons pour en construire de nouvelles destinées aux Israéliens “israélites» ; et il a pour objectif de renforcer le régime de ségrégation ethnique des Arabes palestiniens et d’ exalter le sionisme des Israéliens “israélites”.

Ces dernières semaines, les tensions ont augmentées dans les rues de Jérusalem avec d’un côté les protestations des résidents palestiniens pour s’opposer au “nettoyage ethnique” de l’ État israélien, de l’autre des manifestations de l’extrême droite israélienne entrées dans la vieille ville au cri de “mort aux arabes” !

A la suite de provocations policières sur l’ Esplanade des Mosquées à Jérusalem, au moment des derniers jours du Ramadan, sacré pour l’Islam, ont fait suite des émeutes de la population israélo-palestinienne, puis de toute la Cis Jordanie occupée par l’ État israélien, et, pour la première fois, de graves incidents sont survenues entre les deux “communautés” dans certaines villes d’Israël où arabes palestiniens et israélites vivaient “paisiblement” depuis 1948. Voici les fruits attendus par la politique, ségrégationniste en Israël et coloniale en Cisjordanie, poursuivie par le gouvernement du capital israélien, comme par les États voisins et par ceux de tous les impérialismes mondiaux et qui consiste à diviser le prolétariat pour mieux régner. D’un côté les extrémistes israélites, soutenus par le gouvernement de Nétanyahou, attaquent les quartiers arabes, de l’autre, en réponse au ségrégationnisme de plus en plus affirmé de l’ État israélien et aux événements survenus à Jérusalem, les israéliens arabes répondent par des actions violentes, et les palestiniens de CisJordanie se révoltent contre leur ignoble oppression.

Quant au Hamas, le parti bourgeois qui exprime un extrémisme religieux sunnite, et qui domine la bande de Gaza d’une main de fer depuis quinze ans, il est passé à l’offensive pour mieux contrôler le mouvement des palestiniens déshérités et les orienter vers le nationalisme, pour conquérir de l’influence en Cisjordanie contre son ennemi le Fatah, et donc prendre la tête de la résistance à l’oppresseur.

Le lancement de milliers de fusées sur les villes israéliennes parties de Gaza, assiégée depuis de nombreuses années par Israël, a provoqué des morts et des blessés parmi la population civile israélite et tué deux bédouins arabes dans le désert du Néguev. Mais la réaction immédiate et féroce de l’ État israélien a provoqué des destructions et un nombre de victimes parmi la population de Gaza beaucoup plus désastreuses et meurtrières. Pendant ce temps, les troupes israéliennes faisaient de nombreuses victimes parmi les Palestiniens de Cisjordanie qui manifestaient contre l’aggravation du régime d’occupation, tandis qu’à Jérusalem survenaient des manifestations de la communauté palestinienne contre le régime d’apartheid imposé par l’ État d’ Israël et contre l’odieuse oppression de classe à laquelle elle est soumise.

Mais la guerre entre l’ État d’ Israël lié à l’impérialisme américain, et le Hamas, bien qu’asymétrique, est une guerre entre des États bourgeois qui se combattent par procuration en agissant pour d’ autres États plus grands et des puissance impérialistes mondiales en compétition entre elles. Comment a fait le Hamas pour se procurer tant d’armes sophistiquées, étant donné que la bande de Gaza est soumise à un contrôle rigide des autorités palestiniennes ? Le bras de l’ Iran, en pleine tractations avec les USA pour sortir de l’embargo et négocier sa présence belliciste au Moyen Orient, n’est pas loin.

Les prolétaires palestiniens se fourvoieraient s’ils prenaient la voie d’une guerre nationale “anti coloniale”, de libération, dont ils ne peuvent attendre aucune victoire, car les grandes puissances mondiales, mêmes opposées entre elles, s’accorderont pour l’empêcher. De plus la bourgeoisie palestinienne ne sera jamais disposée à se détacher du baiser mortel avec celle israélienne, baiser qui justifie en bonne partie leur existence mutuelle. Cette impossible guerre nationale est déjà perdue depuis des décennies du fait de la trahison de toutes les bourgeoisies arabes, liées étroitement aux grands impérialistes.

Aujourd’hui la domination capitaliste à l’intérieur de l’état d’Israël et dans les territoires occupés de Cisjordanie se fonde sur la collaboration de fait entre la bourgeoisie israélienne et sa petite sœur palestinienne liée au Fatah, plus faible et donc très servile vis à vis de la première, mais non pour autant moins avide, cynique et impitoyable. Ces bourgeoisies sauront s’unir et se soutenir quand les prolétariats israélien et palestinien s’insurgeront, comme les deux mâchoires d’un étau.

Dans cette guerre bourgeoise, dans laquelle meurent presque exclusivement des prolétaires, les travailleurs arabes et israélites d’ Israël doivent rejoindre leurs frères de classe palestiniens.

Avec l’aggravation de la crise économique mondiale, avec l’attaque générale contre les conditions de vie des prolétaires, qui pèsera de plus en plus sur les salaires, les conditions sanitaires et sur une précarité croissante, la classe dominante israélienne offre aux travailleurs israélites une maigre consolation dans une Patrie “unie” fictivement et qui exigera d’être payée par encore plus de misère et de sang sur le dos de son ennemi de classe, le prolétariat.

Nous communistes internationalistes savons combien est difficile pour le prolétariat de reprendre la route de la lutte de classe, quand dans la guerre bourgeoise la contre révolution se manifeste de plus en plus. Mais nous savons aussi que la bourgeoisie ne pourra conserver plus longtemps la paix sociale entre les classes et a déjà largement commencé ses attaques sur le prolétariat.

La route de la lutte de classe demande la fraternisation du prolétariat israélien avec celui palestinien. Les travailleurs des deux camps, bataillons de la classe travailleuse mondiale, rompront alors toute solidarité avec leur bourgeoisie.

Aux prolétaires israélites, nous donnons la consigne de saboter l’infâme oppression que la bourgeoisie d’Israël impose aux Palestiniens dans les territoires occupés et à Gaza, et celle ségrégationniste dans le pays. Aux prolétaires palestiniens, celle de rompre avec leur direction nationaliste qui les pousse au massacre dans un conflit armé bourgeois pour ensuite livrer au marché du salariat leur force de travail au prix le plus bas.

Notre consigne aux prolétaires palestiniens et israéliens est de parvenir à leur unité de classe afin de renverser leurs bourgeoisies nationales respectives, pour l’instauration de la dictature du prolétariat, dans la perspective de la révolution prolétarienne dans toute la région et dans le monde entier, et pour le dépassement de toutes les frontières nationales dans l’humanité future libérée du capitalisme et de ses infâmes patries.

Seul le prolétariat peut briser la chaîne infernale des guerres et des non moins odieuses “paix” bourgeoises. Le prolétariat est le seul qui puisse mettre fin aujourd’hui à l’oppression nationale des palestiniens et de tous les peuples opprimés. Il est le seul qui puisse mettre fin au racisme, outil largement utilisé sous tous les climats capitalistes. Le prolétariat international est le seul qui, organisé dans ses syndicats de classe et dirigé par son Parti communiste international, puisse soutenir la lutte de ses frères de classe de Palestine, en sabotant la guerre bourgeoise et en reprenant ensemble avec eux le chemin de la guerre de classe pour la révolution mondiale, qui seule pourra mettre fin aux misères actuelles.

 

 

 

 

 


ישראל-פלסטין - [Pdf]
מלחמה אחת מטעם מדינות בורגניות
דיכוי לאומי אחת
פתרון אחת מעמדי ומהפכני


15 במאי 2021

אלימות המלחמה הבורגנית מתרחשת שוב בפלסטין, זורעת סבל וצער. פגיעה חדשה מהמשטר של דיכוי לאומי והפרדה אתנית נגד הפלסטינים הנתפסת על ידי הבורגנות הישראלית כאמצעי להרגעה את השפעות המשבר הכלכלי.

הציתו את השטח את הפינוי הבתים המאוכלסים על ידי משפחות פלסטיניות בשכונת שייח ’ג’ראח במזרח ירושלים, מוצדק מבחינה משפטית באמצעות התאוששות מרומה של חוזים רכושיים מעת האימפריה העות’מאנית, שמתה למעלה ממאה שנה. הפרויקט הוא להרוס את הבתים האלה כדי לבנות בניינים חדשים ליהודים. פרויקט זה מגיב למטרה לחזק את המשטר של הפרדה אתנית פלסטינית ולהעלות את הלאומיות הישראלית.

בשבועות האחרונים צמח אווירה מתוחה ברחובות ירושלים. מצד אחד היו מחאות של תושבים פלסטינים מתנגדים לטיהור האתני של מדינת ישראל, מצד שני הפגנות הימין הקיצוני היהודי אשר נכנסו לעיר העתיקה בצעקות "מוות לערבים".

הפרובוקציות המשטרתיות בהר הבית בירושלים, במקביל לימים האחרונים של חודש הרמדאן, קודש למוסלמים, ואחריה התפרעויות האוכלוסייה הפלסטינית, שהתפשטו עוד במהרה לכל הגדה המערבית, ובמידה רבה בצורה בלתי שגרתית, אל ערי ישראל בהן המרכיב הפלסטיני-ישראלי חיו צד לצד זו מאז 1948.

התעוררה כאן תופעה סוטה, ששימשה במשך מאות שנים משטרים חברתיים גוססים כמוצא והסטה של חוסר שביעות רצון חברתי, הנבדק ביותר מבחינה היסטורית, תחת כל המרידיאנים וההקבלות, כדי להבטיח שימור חברתי ומסיבה זו המוערך ביותר על ידי המעמדות השולטים: הפוגרום.

אלמנטים משני המרכיבים האתניים ביצעו פשיטות בשכונות המאוכלסות על ידי האחר, הציתו מבנים דתיים, בזזו עסקים והגיעו ללינץ אנשים. אלה הם הפירות הצפויים של המדיניות הלאומנית שמנהלת ממשלת בירת ישראל, כמו גם המדינות השכנות, כמו של כל האימפריאליזם העולמי, תוך כדי פרובוקציות בלתי פוסקות.

חמאס, המפלגה הבורגנית שמתלבשת בקיצוניות דתית, ששולטת ברצועת עזה כבר 15 שנה, מצדה שולטת בתנועת הפלסטינים הנושלים בכדי לכוון אותם ללאומיות ולהשיג השפעה בגדה על יריב פתח.

אלפי רקטות שנורו על ערי ישראל מעזה, שנמצאת במצור על ידי ישראל במשך שנים רבות, גרמו למותם ולפציעות בקרב האוכלוסייה האזרחית היהודית והרגו שני ערבים במאחז במרכז. התגובה הצפויה של ישראל היה מיידית, והחלה את הפשיטות על עזה, וגרמה לקורבנות רבים, גם בקרב האוכלוסייה האזרחית, הפעם פלסטינית. בינתיים חיילים ישראלים גרמו גם לקורבנות רבים בקרב תושבים הגדה המערבית שהפגינו נגד החרפת משטר הכיבוש, בעוד שבירושלים המחאה הקהילה הפלסטינית ממשיכה זו אחר זו, ללא סובלנות כלפי משטר האפרטהייד שהטילה מדינת ישראל ומורד נגד המשטר דיכוי לאומי ומעמדי השנוא שהוא נתון בו.

אף ברור שבין מדינת ישראל לחמאס, אף שהיא "א-סימטרית", מתרחש מלחמה בין מדינות בורגניות שנלחמות בסמכותן של מדינות גדולות אחרות ומעצמות אימפריאליסטיות עולמיות. גם רקטות שנורו על ערי ישראל הן חלק ממלחמה זו. כיצד חמאס השיג את הנשק הזה, בהתחשב בכך שכל מה שנכנס לרצועה נמצא בשליטתם המחמירה של הרשויות הישראליות?

הפרולטרים הפלסטינים היו טועים בלבלבל ולסמוך על מלחמת לאומית "אנטי-קולוניאלית", מלחמת שחרור, שלעולם לא יוכלו לנצח בה משום שמעצמות העולם הגדולות ימנעו אותה מלנצח, אלא גם משום שהבורגנות הפלסטינית עצמה לעולם לא תהיה מוכנה לפזר את החיבוק הקטלני שלה עם זו הישראלית. המלחמה הלאומית הבלתי אפשרית ההיא נכשלה כבר לפני עשרות שנים בגלל בגידתם של כל הבורגנות הערביות, הקשורות קשר הדוק לאימפריאליזם.

זה לא עניין של מאבק אנטי-קולוניאלי. ישראל אינו המשך קיומו של השלטון הקולוניאלי אשר התבטא בפלסטין בזמן המנדט הבריטי. ישראל היא מדינה בשרשרת האימפריאליסטית בה שולטים ההון והפיננסים העולמיים.

כיום השליטה הקפיטליסטית במדינת ישראל ובשטחים הכבושים מבוססת על שיתוף פעולה יעיל בין הבורגנות הישראלית לאחותה הצעירה: הפלסטינית, חלשה יותר ולכן כפופה מאוד לראשונה, אך לא פחות חמדנית, צינית וחסרת רחמים. הבורגנות המאוחדת הללו תומכת זו בזו ובאמצעות לוחמה בורגנית, כמו שתי הלחיים במלחציים, מחזקות את אחיזתן במעמד הפרולטרי היהודי והפלסטיני כאחד.

התחזוקה והחמרה של המלחמה הבורגנית הזו, בה מתים כמעט אך ורק פרולטרים, מועילה כי אמצעי להשליך את פועלי ישראל ואת אחיהם המעמד, הפלסטינים, לזרועות הבורגניות שלהם.

ככל שמתקדם המשבר הכלכלי, עם ההתקפה על תנאי החיים של הפרולטרים, שתשפיע יותר ויותר על השכר ועל העוני ההולכת וגוברת, המעמד השליט הישראלי מציע לפועלים היהודים הנחמה המועטה של אחדות פיקטיבית של המולדת שתדרוש לשלם בשבילה במחיר הולך וגדל של סבל ודם.

הקומוניסטים הבינלאומיים יודעים עד כמה קשה לפרולטריון לחזור לדרך המאבק המעמדי בתקופה כזו, כשבמהלך המלחמה הבורגנית המהפכה הנגדית באה לידי ביטוי בצורה חזקה יותר. אבל אנחנו גם יודעים שהבורגנות לא תוכל לשמור על השלום החברתי בין המעמדות לאורך זמן.

הדרך למאבק מעמדי מחייבת תאום בין הפרולטריון הישראלי לפלסטיני. הפועלים בשני המגזרים הללו של מעמד הפועלים העולמי ישברו אז כל סולידריות עם הבורגנות שלהם.

לפרולטריון היהודי אנו אומרים לחבל בדיכוי הלאומי המזעזע שהבורגנות הישראלית כופה על הפלסטינים. לפרולטריון הפלסטינית להיפרד מההנהגה הלאומנית שלהם שגוררת אותם לבית המטבחיים של הסכסוך המזוין הבורגני ואז מעביר את הניצולים לשוק העבדות בשכר, כוח העבודה למכירה בעלות נמוכה.

הסיסמה שלנו לפרולטרים הפלסטינים והישראלים היא אחדותם המעמדית, להפלת הבורגנות הלאומית, הקמת הדיקטטורה של הפרולטריון, בפרספקטיבה של המהפכה הפרולטרית בכל האזור ובעולם כולו, של ההתגברות על כל הגבולות הלאומיים בעתיד האנושות המשוחררת מהקפיטליזם ומהמולדות המזעזעות.

רק הפרולטריון יכול לשבור את שרשרת הגיהוני של מלחמות ואת "השלום" הבורגני הידוע למזעזע לא פחות. רק הפרולטריון יכול לסיים את הדיכוי הלאומי של הפלסטינים ושל כל העמים המדוכאים היום. רק הפרולטריון יכול לשים סוף לגזענות, הרוע האחרון של הקפיטליזם בכל מזג אוויר. רק הפרולטריון הבינלאומי, המאורגן באיגודי המעמדות שלו ומובל על ידי מפלגתו, יכול לתמוך במאבקם של אחיו המעמדים בפלסטין, לחבל במלחמה הבורגנית ולקחת מחזרה איתם את דרך המלחמה המעמדית למהפכה עולמית, שהיא היחידה שיוכל לשים סוף לסבל ההווה.

 

 

 

 

 

 


İsrail-Filistin - [Pdf]
Burjuva Devletler Adına Savaş
Ulusal Baskı
Sadece Tek Bir Sınıfsal ve Devrimci Çözüm Var


15 Mayıs 2021

Burjuva savaşının şiddeti Filistin’de bir kez daha ortaya çıkarak acı ve keder yarattı. İsrail burjuvazisi, ekonomik krizin etkilerini bastırmanın bir yolu olarak ulusal baskı ve etnik ayrımcılığa dayalı yeni bir zulme girişti.

Fitili Doğu Kudüs’ün Şeyh Cerrah semtindeki Filistinlilerin evlerinin tahliyeleri ateşledi. İsrail devleti tahliyeleri, uzun süre önce ölmüş olan Osmanlı İmparatorluğu’na dayanan mülkiyet haklarının geri alınması adı altında yasal olarak temellendirdi. Plan, Yahudiler için yeni binalar inşa etmek için bu evleri yıkmaktı. Bu projenin amacı Filistinlilere karşı etnik ayrımcılığı güçlendirmek ve İsrail milliyetçiliğini teşvik etmekti.

Kudüs’te son haftalarda gerginlik arttı. İsrail Devleti tarafından etnik temizliğe karşı çıkan Filistinlilerin protestolarının yanı sıra, Yahudi aşırı sağı Eski Şehir’de "Araplara ölüm" sloganlarının atıldığı eylemler gerçekleştirdi.

Kudüs’teki Camiler / Tapınak Dağı Meydanı’nda gerçekleşen polis provokasyonları, Ramazan ayının son günlerine denk geldi. Bunları, kısa bir süre sonra tüm Batı Şeria’ya ve büyük ölçüde eşi görülmemiş bir gelişmeyle, İsrail’in Arap vatandaşlarının 1948’den beri Yahudiler arasında yaşadığı İsrail şehirlerine yayılan Filistin ayaklanmaları izledi.

Yüzyıllar boyunca, can çekişen rejimler tarafından sosyal hoşnutsuzluk karşısında çürümeyi teşvik etmek için kullanılmış bir hiledir pogrom: Etkili olduğu için egemen sınıflarca onaylanagelmiştir.

Her iki etnik topluluktan gruplar, diğerlerinin yaşadığı mahallelere baskınlar düzenledi, dini yapıları ateşe verdi, işletmeleri yağmaladı ve hatta insanları dövdü. Bunlar, hem İsrail sermaye hükümeti hem de komşu devletler ve ayrıca tüm emperyalist güçler tarafından izlenen milliyetçi politikanın beklenen meyveleriydi. Bu, aralıksız kışkırtmalarının doruk noktasıydı.

El Fetih’in rakibi köktendinci burjuva partisi Hamas, 15 yıldır Gazze Şeridi’ne hâkim; kendi adına, mülksüzleştirilmiş Filistinlileri milliyetçiliğe yönlendirmek ve Batı Şeria’ya karşı nüfuz kazanmak için siyasi hareketleri kontrol ediyor.

Uzun yıllardır İsrail kuşatmasına maruz kalan Gazze’den İsrail şehirlerine binlerce roket fırlatılması, Yahudi sivil halk arasında ölüm ve yaralanmalara neden oldu, Necef çölünde iki Bedevi Arap’ı öldürdü. İsrail tahmin edilebileceği gibi tepki gösterdi, Gazze’ye yönelik baskınlar başlattı ve bu da sivil halk arasında, bu sefer Filistinli olmak üzere çok sayıda can kaybına neden oldu. Bu arada İsrail askerleri, Batı Şeria’da işgal rejiminin kötüleşmesine karşı gösteri yapan birçok kişiyi katlederken, Kudüs’te de İsrail Devleti tarafından empoze edilen apartheid rejiminin yarattığı nefret dolu ulusal ve sınıfsal baskıya dayanamayan ve isyan eden Filistin toplumu sokaklara döküldü.

Ancak İsrail Devleti ile Hamas arasındaki savaş "asimetrik" olmakla birlikte, daha büyük devletlerin ve emperyalist dünya güçlerinin vekilleri olarak savaşan burjuva devletler arasında bir savaştır.

İsrail şehirlerine atılan roketler de bu savaşın bir parçasıdır. Gazze Şeridi’ne giren her şey İsrailli yetkililerin sıkı kontrolüne tabi olduğuna göre Hamas bu silahları nasıl elde etti?

Filistinli proleterler, "sömürge karşıtı" bir ulusal kurtuluş savaşına güvenmekte hata ederler. Böylesi bir savaşı kazanmaları mümkün değildir zira büyük güçler buna asla izin vermeyecektir. Aynı zamanda Filistin burjuvazisi İsrail’le olan bağını sona erdirmeye asla razı olmayacaktır. Bu imkansız milli savaş, emperyalizme ayrılmaz bir şekilde bağlı olan diğer tüm Arap burjuvazilerinin ihanetiyle on yıllar önce zaten başarısız oldu.

Bu sömürge karşıtı bir mücadele değil. İsrail, İngiliz mandası döneminde Filistin’de kendini gösteren sömürge egemenliğinin devamı değil. İsrail, sermayenin ve dünya finansının egemen olduğu, emperyalist zincir içinde bir ülkedir.

Bugün İsrail Devleti ve işgal altındaki topraklardaki kapitalist egemenlik, İsrail burjuvazisi ile Filistinli küçük kardeşi arasındaki etkili işbirliğine dayanmaktadır. Filistin tarafı daha zayıf ve bu nedenle İsrail karşısında daha hakir, ancak daha az açgözlü, ilkesiz ve acımasız değil. Bu birleşik burjuvaziler, birbirlerini destekliyorlar ve burjuva savaşı boyunca, tıpkı bir mengenenin iki çenesi gibi, hem Yahudi hem de Arap proleter sınıfı üzerindeki hakimiyetlerini sıkılaştırıyorlar.

Neredeyse sadece proleterlerin öldüğü bu burjuva savaşının sürdürülmesi ve tırmanması, hem İsrailli işçileri hem de Filistinli yoldaşlarını kendi burjuvazilerinin kucağına atmaya hizmet ediyor.

Tüm proleterlerin yaşam koşullarına saldıran ekonomik kriz ilerledikçe, ekonomik saldırılar, azalan ücretler ve artan güvencesizlik biçimini alacaktır. İsrail egemen sınıfı, giderek artan bir sefalet ve kan bedelinin ödenmesini talep ederek Yahudi işçilere ulusun hayali birliğinin yetersiz tesellisini sunuyor.

Biz enternasyonalist komünistler, proletaryanın sınıf mücadelesi yoluna dönmesinin ne kadar zor olduğunu biliyoruz. Burjuvazi savaş halindeyken, karşı-devrim kendini daha güçlü bir şekilde gösterir. Ama burjuvazinin sınıflar arası toplumsal barışı uzun süre koruyamayacağını da biliyoruz.

Sınıf mücadelesine giden yol, İsrail proletaryasının Filistin proletaryası ile dostluğunu gerektirir. Dünya işçi sınıfının bu iki kesiminin işçileri, o zaman burjuvazi ile tüm dayanışmayı keseceklerdir.

Yahudi proleterlere, İsrail burjuvazisinin Filistinlilere dayattığı rezil ulusal baskıyı sabote etme görevi düşüyor. Filistinli proleterlerin üzerine düşense, onları burjuva silahlı çatışmanın mezbahasına sürükleyen ve ardından hayatta kalanları, satılacak bir emek gücü olarak ücretli kölelik pazarına gönderen milliyetçi liderlikten kopmak.

Filistinli ve İsrailli proleterlere çağrımız, sınıf birliğini sağlamak, bütün ulusal burjuvaziyi yıkmak ve proletarya diktatörlüğünü kurmak içindir. Perspektif, kapitalizmden ve onun ulusal vatanlarından kurtulacak bir gelecek insanlığı için bütün milli sınırların üstesinden gelerek bölge ve dünya çapında proleter devrimi gerçekleştirmektir.

Sadece proletarya korkunç savaşlar zincirini ve daha az rezil olmayan burjuva "barışı"nı kırabilir. Filistinlilere ve tüm ezilen halklara yönelik ulusal baskıyı bugün yalnızca proletarya nihayete erdirebilir. Her tür kapitalizmin yaratığı olan ırkçılığa yalnızca proletarya son verebilir. Sadece kendi sınıf sendikalarında örgütlenen ve partisinin yönlendirdiği uluslararası proletarya, Filistin’deki yoldaşlarının mücadelesini destekleyebilir, burjuva savaşını sabote edebilir ve bugünün sefaletine son verecek dünya devrimi için sınıf savaşı yolunu izleyebilir.

 

 

 

 

 

 


Izrael-Palestina
Jedan rat između dve buržoaske države
Jedna potlačena nacija
Samo jedno rešenje i jedna revolucionarna klasa


15. maja 2021

Još jedanput, krvnički oblak buržoaskog rata se nadvija nad Palestinom, stvarajući veliku patnju i očaj. Izraelska buržoazija sprovodi novi talas etničke segregacije i nasilničkog suzbijanja palestinskog naroda, kao pokušaj neutralisanja efekata ekonomske krize.

Fitilj je ovaj put pripalilo proterivanje Palestinaca iz njihovih domova u naselju Šeik Džarah u Istočnom Jerusalimu. U pravnom smislu, izraelska država je opravdala proterivanje kao restituciju imovinskih prava još iz perioda davno nestalog Osmanskog carstva. Plan je da se oduzete kuće sruše, da bi se na njihovom mestu napravili novi stambeni objekti za Jevreje. Ovaj projekat kao cilj ima učvršćivanje etničke segregacije Palestinaca i promociju izraelskog nacionalizma.

U poslednjih nekoliko nedelja, tenzije u Jerusalimu su porasle. Palestinci su protestovali protiv etničkog čišćenja koje sprovodi izraelska država, dok je jevrejska ekstremna desnica demonstrirala šetnjama kroz jerusalimski Stari grad, uzvikujući „smrt Arapima”.

Policijske provokacije na Plemenitom svetilištu (Hramovnoj gori) u Jerusalimu su se poklopile sa poslednjim danima svetog meseca Ramazana. Usledili su nemiri među Palestincima, koji su se ubrzo proširili na celu Zapadnu obalu i, u do sada prilično novom razvoju događaja, na izraelske gradove u kojima su arapski stanovnici Izraela živeli zajedno sa Jevrejima još od 1948. godine.

Ono što je usledilo je jedan bolestan fenomen, koji već vekovima, uspešno istorijski testiran, radi očuvanja društvene kohezije – zbog čega ga vladajuće klase najviše i cene – koriste umirući režimi duž svih meridijana i paralela: pogrom.

Elementi obe etničke grupe sprovele su racije na naselja nastanjena drugim narodom, paleći verske objekte, pljačkajući preduzeća i premlaćujući pojedince. Ovo su očekivani plodovi nacionalističke politike koju vode kako država izraelskog kapitala tako i okolne zemlje, kao i sve imperijalističke sile. Ovi događaji predstavljaju očekivanu kulminaciju njihovih konstantnih provokacija.

Hamas, buržoaska partija u kostimu verskog ekstremizma, već petnaest godina upravlja političkim pokretom raseljenih Palestinaca kako bi ih orijentisali prema nacionalizmu i ojačali svoj uticaj na Zapadnoj obali nauštrb suparničke partije Fatah.

Hiljade raketa lansiranih na izraelske gradove iz Gaze, koja je već dugi niz godina pod izraelskom opsadom, izazvale su više smrti i povreda među jevrejskim civilima i usmrtile dvoje Arapa. Izrael je očekivano reagovao, otpočevši napade na Gazu koji su rezultirali ogromnim žrtvama, ovaj put palestinskim. U međuvremenu, izraelske trupe oduzele su mnogo života demonstranata sa Zapadne obale koji su protestovali protiv strožeg okupacionog režima, dok su se u Jerusalimu nastavili protesti palestinske zajednice, nevoljne da trpi režim aparthejda koji im nameće izraelska država, kao i nacionalnu i klasnu opresiju kojoj je podvrgava.

Ali, iako „asimetričan”, rat između izraelske države i Hamasa je ipak rat između buržoaskih država, koje se bore kao produžene ruke većih država i imperijalističkih svetskih sila.

Rakete ispaljene na izraelske gradove takođe su deo ovog rata. Kako je Hamas došao do ovog oružja, budući da je bilo šta što ulazi u Gazu pod strogom kontrolom izraelskih vlasti?

Palestinski radnici i radnice pogrešili bi kada bi se uzdali u „antikolonijalni” rat nacionalnog oslobođenja. Nikada ne bi mogli da ga dobiju, ne samo zbog toga što bi velike svetske sile sprečile to, već i zbog toga što sama palestinska buržoazija nikada neće hteti da raskine sopstveni fatalni zagrljaj sa izraelskom buržoazijom. Ta nemoguća nacionalna borba poražena je još pre više decenija, izdajom svih drugih arapskih buržoazija, koje su neraskidivo povezane sa imperijalizmom.

Ovo nije antikolonijalna borba. Izrael nije nastavljač kolonijalne dominacije odražene u Palestini u vreme Britanskog mandata. Izrael je država u imperijalističkom lancu kojom dominiraju kapital i svetski finansijski interesi.

Danas je kapitalistička dominacija unutar izraelske države, kao i okupiranih teritorija, zasnovana na suštinskoj kolaboraciji između izraelske buržoazije i njene mlađe palestinske sestre. Palestinska strana je slabija, i samim tim servilnija prema drugoj, ali nije ništa manje pohlepna, cinična i beskrupulozna. Ove dve buržoazije su ujedinjene u svojoj podršci jedna drugoj i obe kroz buržoaski rat, poput dva kraka stege, učvršćuju svoj pritisak na radničku klasu, kako jevrejsku tako i arapsku.

Održavanje i eskalacija ovog buržoaskog rata, u kom stradaju gotovo isključivo proleteri, služi da bi se i izraelsko radništvo i njihovi palestinski drugovi i drugarice bacili u zagrljaj sopstvenih buržoazija.

Kako ekonomska kriza nastavi da odmiče i napada životne uslove svih radnika i radnica, koji će sve drastičnije da osećaju efekte smanjenja plata i rastuće socijalne nesigurnosti, izraelska buržoazija nudi jevrejskom radništvu bednu utehu fiktivnog jedinstva sa Otadžbinom. Zauzvrat, ista otadžbina tražiće sve veću taksu u patnji i krvi.

Mi, kao komunisti i internacionalisti, znamo koliko je proletarijatu teško da se vrati na put klasne borbe u uslovima buržoaskog rata, kada se kontrarevolucija ispoljava još snažnije. Ali takođe znamo da buržoazija neće još dugo da bude u stanju da održi socijalni mir među klasama.

Put ka klasnoj borbi zahteva zajedništvo izraelskog proletarijata sa palestinskim proletarijatom. Tada će pripadnici oba ova dela svetske radničke klase da raskinu svaku solidarnu vezu sa sopstvenom buržoazijom.

Jevrejskom proletarijatu dajemo imperativ da sabotiraju zloglasni nacionalni teror koji izraelska buržoazija nameće Palestincima. Palestinskom proletarijatu govorimo da raskinu sa nacionalističkim vođstvom koje ga odvlači u klanicu buržoaskog rata, a zatim preživele isporučuje na tržište najamnog ropstva, kao radnu snagu koja služi da se rasproda po niskoj ceni.

Palestinske i izraelske proletere pozivamo na klasno jedinstvo, svrgavanje svake nacionalne buržoazije i uspostavljanje diktature proletarijata s perspektivom proleterske revolucije u celom regionu i celom svetu, kao i prevazilaženje svake nacionalne granice zarad budućnosti čovečanstva oslobođenog kapitalizma i sopstvenih zloglasnih nacionalnih klanica.

Jedino proletarijat je u stanju da prekine i pakleni lanac ratova i ništa manje zloglasni buržoaski „mir”. Samo proletarijat može da zaustavi nacionalno ugnjetavanje Palestinaca i svih drugim potlačenih naroda. Isključivo proletarijat može da stane na kraj rasizmu, najcrnjem zlu kapitalizma u bilo kom obliku. Jedino međunarodni proletarijat, organizovan u svoje klasne sindikate i pod vođstvom svoje partije, je u stanju da podrži borbu svoje palestinske braće i sestara, tako što zajedno sa njima sabotira buržoaski rat i nastavlja putem klasnog rata u cilju svetske revolucije, koja jedina može da okonča bedu sadašnjice.