Uluslararası Emekçi Kadınlar Günü, geçmişi 1911’e kadar uzanan bir gelenektir. Clara Zetkin tarafından Sosyalist Enternasyonal’in Uluslararası Kadın Sekreterliği’ne önerilmiş olan bu günün, çalışan kadınların haklarına yönelik talepler günü olması amaçlanmıştı. Bir asırdan fazla bir süre sonra, Kadınlar Günü devrimci içeriğinden tamamen arındırılmış durumda.

Burjuva ve küçük burjuva fikirlerin baskısı altında, 8 Mart, liberal ahlakçıların kalbini ısıtmak için bazı "istisnai" kadınların başarılarını kutladığımız bir anekdotlar festivali haline geldi! Burjuva medyası, geleneksel olarak erkek çevrelerde başarılı olan veya CEO pozisyonlarını elinde bulunduran kadınların portreleriyle bizi bombardıman ediyor. Hükümetlerdeki eşitlik veya parlamentolarda kadın temsilcilerin artması konusunda bizi heyecanlandırmaya çalışıyorlar. Gerçekte, burjuva bir kadın için bir zafer, hiçbir şekilde tüm kadınlar için bir zafer değildir, işçi sınıfının kadınları için hiç değildir. Bu "istisnai" kadınlar, yalnızca erkek meslektaşları ile aynı sömürücü gücü, yani hem kadınların hem de erkeklerin emek gücünden yararlanma gücünü istiyorlar.

Birkaç ayrıcalıklı kadın için cam tavanı kırmak, genel olarak kadınların koşullarını iyileştirmeye yardımcı olmuyor. Aslında, çalışan kadınların ücretleri her zaman çalışan erkeklerden daha düşüktür ve daha güvencesiz işler yaparlar. İşçi sınıfının örgütleri, bu nedenle, çalışan kadınların taleplerini öne sürmek zorundadır, çünkü onların kötü koşulları tüm proletaryayı etkilemektedir. Büyük sanayinin başlangıcından itibaren, kapitalistler, tüm işçilerin aleyhine olacak şekilde, kadınları ücretleri düşürmek için kullandılar. Kadınlar, sendika ve devrimci mücadele sayesinde kendi paylarını geliştirebildiler ve erkeklerle aynı muameleyi gördüler. Bu nedenle, tüm proletaryanın birliği, kadınların ve tüm insanlığın kurtuluşu için gereklidir.

Mevcut salgın, sorunu daha da kötüleştirdi. Her yerde kadınlar evde eğitimden, çocuk bakımından, tüm ailenin gerekli kaynaklara sahip olmasını sağlamaktan ve yaşlı aile üyelerine bakmaktan sorumlular. Pandemi, komünistlerin yaklaşık iki yüzyıldır söylediklerini bir kez daha gözler önüne seriyor: ev işleri sosyalleştirilmeli. Kadının birinci hizmetçi rolünü üstlendiği burjuva ailesi yok edilmeden kadının kurtuluşu mümkün olmayacaktır. Burjuva ailesi, kapitalist sistemin savunulması ve üretim araçlarının özel mülkiyeti için temel bir araçtır.

Feminist hareket çok geniş ve çeşitlidir. Mücadele, burjuvazi ve onun temsilcileri tarafından yönetilmemelidir. Kapitalistlerin bahşettiği reformlar, sol elden verilen ve ekonomik veya sosyal durumun artık buna izin vermediğine karar verilir vermez sağ elden alınacak tatlılardan başka bir şey değildir. Kadınların ilk düşmanı, kendi başlarına erkekler değildir: Onları iki misli sömüren ve tüm işçilerin emek gücünü emen sermayedir. Burjuva feminizmi, çalışan kadınları kapitalist sınıfa karşı birleşmeye teşvik etmek yerine, silahlarını genel olarak erkeklere karşı çevirir.

Yoldaşlar, işçiler, şimdi Uluslararası Emekçi Kadınlar Günü’nün komünist ve devrimci karakterini yeniden canlandırmanın tam zamanı! Paris Komünü ve Rus Devrimi’nin kahramanca deneyimlerinin gösterdiği gibi, emekçi kadınlar her zaman devrimci mücadelelerin ön saflarında yer aldılar! Devrimci mücadele, nihai zafere, yani proletarya diktatörlüğüne kadar devam etmelidir. Yalnızca proleter devrim emekçi kadınların ve tüm insanlığın sermayeden kurtuluşunu gerçekten sağlayabilir!